Başkalarının mutsuzluğundan mutlu olmak ne saçma bir duygudur.Ki insan defalarca ( benim için geçerli bir durum) mutsuzluk olarak değil ama sadece duruma kayıtsız kalmak,umursamamak söz konusu olabilir.Kişi önemli değildir ve mutluluğu da mutsuzluğuda birdir.
Ne oluyor yani mutsuz birini görünce eller ovuşturulup, kıskıs içten gülücükler mi saçılıyor ortaya?Sorgulamak bir yana dursun görüntüyü hayal etmek bile mide bulandırıcı olabiliyormuş.
E peki tam tarsi bir durum varsa ne oluyor?Mutluysanız,mutsuzluğu bekleyen insanlar mutsuz mu oluyor o raddede.Umuyorum öyledir.
Düşünüyorum da ne denli ezik ve içi boş bir beklenti bu böyle.Bir insanın mutsuzluğunu beklemek yada ona dair spekülasyonlar yaratmak.
Mutluluk yada mutsuzluk kavramını da sorgulamalı insan bu durumda.Kime göre neye göre mutlu oluyoruz?
Mutluluk kaynakları ortak mıdır,sığ olarak adlandırılabilecek bir mutluluk örneği var mıdır?
Herhangi bir kişide hayal kırıklığı yaratacak bir olay bir diğerinde kahkahalara boğulma hissi yaratıyorsa kahkaha nehirinde boğulan kişi kendini sorgulamalı diye düşünüyorum.Böyle bir duruma neden bu denli sevinebileceğini,hayatta sevinecek daha "iyi" şeylerinin varolup olmadığını sorgulamalı.Elinde hiçlik olan kimsenin haz aldığı yegane duygu bu olsa gerek.
Boş hayatlar ve boş ümitler üzerine kayıtsız kalmayı tercih ediyorum kendi adıma.
Ne fenadır ki, insanın yine kayıtsız kaldığını bilmesine rağmen kayıt altına alma durumunda olması bunları.
İç dökmek belki ve belki sessiz düşünmek hepsi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder