Çok samimi gelir bana mutfak çakmağıyla sigara yakmak. Zaman zaman yanmayan çakmaklara denk gelmek pek iyi olmasa da yine bir çözüm sunuyor. Çakmak yanmazsa ocak gazını açarsın yanana kadar beklersin. Misler gibi ocaktan sigarayı yakmak konfordur, güvendir, hislenmektir, çoşkudur. Gecenin yarısında kaybolan çakmağı aramak yerine ocaktan sigara yakmak ruhumu aydınlatır. Mavi ışık sigarayı cızırdatırken misler gibi kirpiklerimi yakarım. Sigaraya küfür edip içim bulanır arada. Nadirde olsa ara sıra sigarayı bırakma sözü veriyorum kendime. Ciğerimin fırıldadığını duyuyorum. Bırak bu işleri Bınar. sigara içme. Yazık ediyorsun kendine gibi iç ses yankılanıyor. böylece yarım yanan sigarayı camdan sallıyorum. 5 dakika geçmeden "bırak bu işleri Bınar. sigara insanlığa gönderilmiş ince bir keyif maddesidir. İçebilirsin. Herkes kanser oluyor. Daha gençsin bırakırsın"
Kibrit var meselası. Büyük kibritler.Onunla fokurdatmak lazım. Alayım dimi. Zippo var bir de. Tuhaf bir şakırtısı var. Yaktıkça yakasım geliyor. Sevgilimin yılbaşı hediyesi ceset yeşili bir zippoydu. Şahsen bayılırım çakmağıma. Üstünde yazısı var. Doldurayım onu. Zippoynan hava atarım. Şakırdatırım, çeşitli oyunlara girerim çakmak ilen.
Yazdım da ne oldu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder