Gün itibariyle nedensiz bir keyfisizlik ve içsel bir keşif durumdayım. Neden bilmiyorum gözlerim dalıyor sürekli. Yemekte mozaik pasta vardı. Boktan fabrikasyon mozaik pastayı yerken her çatalda bir tuhaf oldum. Annem yapardı mozaik pasta. O sahne geldi aklıma. Abim, ben, annem eski evimizin mutfağındaydık. Annemin etrafında dönüp duruyorduk mozaik pasta için. Annem pastayı yaptı, eliyle üçgen şeklini verdi, üzerini alüminyum folyayla sardı ve buzluğa koydu.Pastayı hazırlarken kullandığı kabı sıyırdım bende...O pastanın tadını hatırladım bugün. Belki de hiç o kadar güzel bir pasta yememişimdir...Annem eline kırmızı ojeler sürerdi.
Küçükken lolipopları damağımı eritene kadar sömürürdüm. Minnacık, mini mini olana kadar. Beyaz plastik sapını ısırırdım sonra. Arasında kalan şeker parçalarını yer ve plastik çubukla ağzımda saatlerce oynardım. Plastik ve lolipopun tadı birbirne geçerdi.
Biraz önce lolipop yedim. Tuvalete gittiğimde minnacık kalmıştı. Küçüklükten kalan alışkanlık olsa gerek hiç çıkarmadım ağzımdan bitene kadar. Lolipop bitti. Sapını ısırdım. İçinde kalan zerre şekeri de. Sifonu çektim. Şeker sapıyla masama oturdum. Kimse bilmedi...
Aisha Duo iyi gruptur ayrıca. Dinlemek lazım bolca dinlemek lazım.Çokça dinlemek lazım...Hep dinlemek lazım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder