Kaygan kum üstünde yürüyen bir kadının hikayesi bu. Yola çıktığında yeşil tabanları altında yerin renkleri ile bezenmişti. Kırmızı çiçekler dudaklarının rengini, buğday saçları, toprak gözleriydi.Yürüdükçe yol renk değiştirdi.Önce sarıya döndü, sonra yavaş yavaş turuncuya. Yeşil tabanları turuncuyla birleşti. Toprak gözleri kumlarda izler bıraktı. Yürüdü, koşmadı hiç. Yürüdü sadece. Kum değişiyordu her adımda rengarenk oldu. Kum gök oldu. Gökte kum. düşmedi taneler zerreler buğday saçlarına. Ufak adımlar atmaya başladı ufak gamzesinin belirdiği anlarda. Belki ufak sıçramalar. Minik yıldız dokunuşlarıydı bunlar. zıpladı yıldız tozlarından.
Yukarı baktı. Kum gök dalgalanıyordu. Barkınlar oluşmuş, kızıla boyanmıştı kıvrımları. Baktıkça yükseldi. Buldu orada kendini. Kıvrımlar da dans etti bir süre...
Gömüldü kum gök içine...
