Duydum ki unutmuşum blogumun rengini derken ve yazacak zibilyon şey varken zihnimin çöp ev misali odalarında herhangi bir seçime varamamak konu sıkıntısı çekmek midir bilemem. Lakin günlerimi sihirli annem ve köpeklere fısıldayan adam arasında tuhaf kozmik geçişlerle devam ettirsem de öyle ya da böyle günler geçiyor, zaman doluyor falan filan.
Görüldüğü üzere tamamen saçmalama amacındayım. Birbiriyle alakalı cümlelerim yok. Olmasında. Günün en sevdiğim saatleri gelmişken birbiriyle ilgisiz sözcüklerimi bırakıyorum ve minik balkondan skimsonik bir günün daha bitmesini izliyorum. Ani ışık yanmalarını hiç sevmem.
